Hij en ik

Hij lacht en kijkt mij aan. Ik zie het, het is niet te negeren. Mijn lach, mijn pretogen en donkere wenkbrauwen. Dat ben ik. Als ik kijk zie ik verschillen, maar als ik verder kijk zijn de verschillen tussen hij en ik niet zo groot als menig buitenstaander denkt. Hij is de mannelijke versie van mij, alleen dan 15 centimeter groter en gespierder.

Hoe verschillend onze levens en wegen ook zijn, de overeenkomsten zijn zichtbaar. Voor mij. Samen lachen we om de dingen die ons toekomen en om onze gedeelde visie. Eén blik is meer dan genoeg, wij begrijpen het. Ik heb Ze meerdere keren horen zeggen: jullie maakte nooit ruzie. We hebben met jullie geboft. Samen speelde jullie. Samen haalde jullie het huis overhoop en bouwde jullie hutten buiten en binnen. Samen maakte wij het zwembad onveilig op vakantie.

Zijn social world lijkt op de mijne, natuurlijk is zijn social world de mannelijke versie van de mijne. Beide weten we wat we hebben en wat we missen. De zeldzame diepgaande gesprekken die wij voeren zijn vol herkennen, maar zonder schaamte. Dat is niet nodig omdat wij elkaar begrijpen zonder woorden.

Het kan niet anders dan dat er ook verschillen zijn. Genetisch bepaald en aangeleerd. Hij die mij ook jaloers maakt, om zijn relaxte houding en het opzoeken van grenzen. Om al zijn bezigheden en vrijheden, zijn technische inzicht en handigheid. Ik geniet ervan dat hij zo is; grappig en een stoere jongen. Hij die indruk wilt maken op anderen en langzaam ontpopt tot een zelfverzekerd persoon. Die weet wie hij is en wat zijn kwaliteiten zijn.

Vriendjes voor het leven.

Ja dat zijn wij.